| 
  • If you are citizen of an European Union member nation, you may not use this service unless you are at least 16 years old.

  • You already know Dokkio is an AI-powered assistant to organize & manage your digital files & messages. Very soon, Dokkio will support Outlook as well as One Drive. Check it out today!

View
 

IranAnonymousBloggingGuide

This version was saved 18 years, 2 months ago View current version     Page history
Saved by PBworks
on January 19, 2006 at 6:00:00 pm
 

Persian Anonymous Blogging Guide

 

Download Word version of Iran Anonymous Blogging Guide here.

 

راهنمای وبلاگ نویسی بصورت ناشناس – ایران

مقدمه

ایران کشوری است که سیم کشی ارتباطاتی گستردهای دارد . ایران دارای پنج میلیون استفاده کننده ازاینترنت است و انتظار میرود که تعداد آنان تا سال 2009 به 20 میلیون نفر برسد. وبلاگ نویسی تبدیل به یکی از روشهای رایج مبادله اطلاعات، اخبار و عقاید در ایران شده است. در واقع ، فارسی، بعد اززبانهای انگلیسی ، پرتغالی و فرانسوی، چهارمین زبان در دنیا برای وب لاگ نویسی است.

در طی دو سال گذشته عناصر مخالف اصلاح طلبی در دولت ایران، بیش از 100 روزنامه و نشریات اینترنتی مستقل و اصلاح طلب را توقیف کرده اند. اما نمیتوان یک جمعیت رک گو با تاریخچه دیرینه روشنفکری را به راحتی وادار به سکوت نمود. از آنجاییکه آنها مطالب زیادی برای گفتن دارند اما امکان کمتری برای بازگو کردن آنرا دارند، ایرانیان برای بچاپ رساندن عقاید خود، به وبلاگ نویسی رو آورده اند. نرم افزارهای بسیاری در بازار برای وبلاگ نویسی به زبان فارسی موجود میباشند و چند تن ازچهره های شناخته شده ایرانی مانند معاون سابق رئیس جمهور، محمد ابطحی که در سایت http://webneveshteha.com/en/ مینویسد، در آن شرکت میکنند وبا اینکار ، روی مشروع بودن وبلاگ نویسی صحه میگذارند حتی اگر سانسورکنندگان سعی کرده باشند که آنرا توقیف نمایند.

ایران در حال حاضر بیش از 200,000 وبلاگ نویس دارد، و همچنین مشمول یکی از بیشترین میزان سانسور اینترنت در دنیا است. بعد از اینکه سانسور کنندگان روزنامه های مستقل را توقیف نمودند، به این امر واقف شدند که در واقع تنها کاری که به انجام رسانده اند این بود که ابراز کنندگان عقاید را وادار به فرار بطرف فضای وبلاگ نویسی کنند و شروع به تعقیب آن پرداختند. در طی دو سال گذشته بیست وبلاگ نویس ایرانی توقیف شده اند. بسیاری تحت شکنجه قرار گرفته اند ، برخی مملکت را ترک کرده اند، و برخی در زندان بسر میبرند ، و یکی از آنها محکوم به 14 سال زندان شده است.

از آنجاییکه قوانین ایران در اختیارمقامات هستند (و هیچگاه بالعکس آن) ، به سادگی میتوان با وجود نداشتن قصد سوئی، پشت میله های زندان افتاد. با در نظر گرفتن این امر، در صورتیکه بخواهید به وبلاگ نویسی بپردازید ، بیش از هر زمان باید توجه داشته باشید که چگونه میتوانید بدون خطر اینکار را انجام دهید.

وبلاگ نویسی بدون خطر به معنای وبلاگ نویسی بصورت ناشناس است

وبلاگ نویسی بدون خطر چه مفهومی دارد؟ آن تا حد زیادی به معنی وبلاگ نویسی بصورت ناشناخته است. بیشتر وبلاگ نویس ها و دیگر استفاده کنندگان از اینترنت که در ایران توقیف شدند به آن دلیل به دام افتادند که هیچگونه اقدامی برای پنهان کردن هویت خود نکرده بودند. از آنجاییکه تمامی و بلاگها ، حتی بی ضررترین آنها ممکن است به نوعی سرکشی تلقی شوند ، ما نمیتوانیم با خیال راحت کسی را در ایران به استفاده از نام واقعی خود برای وبلاگ نویسی تشویق کنیم. اتخاذ این تصمیم بدون تردید با شماست، اما لطفاً در نظر داشته باشید که بسیاری از اشخاصی که درون یک سلول زندان را دیده اند، هیچوقت، حتی برای یک لحظه فکر نکرده بودند که ممکن است در معرض خطرباشند.

قصد ما جنجال آفرینی نیست ، و فقط میخواهیم که ایمنی را حفظ کنیم. این چنین استنباط میشود که هر کس یا هر جایی با داشتن منابع و وقت کافی، میتواند هویت کسی را روی اینترنت شناسائی کند. راه حل برای ناشناخته باقی ماندن، صرف وقت و تلاش بیشتر از آن حدی که دولت برای کشف آن وقت صرف کند ،است. برخی از مردم در بعضی از نقاط ، ممکن است که بتوانند وقت تقریباً کمی را وقف حفظ امنیت خود کنند. دیگران ممکن است مجبور به انجام اقدامات بیشتری باشند. این نشریه روشها و ابزار اصلی مورد لزوم برای وبلاگ نویسی بصورت ناشناخته ، و همچنین راههایی برای گذشت ازموانعی که در راه جاده اینترنتی ایران گذاشته شده است را عنوان میکند.

برای کشف هویت شما هنگام وبلاگ نویسی دو راه اصلی وجود دارد . یکی از آنها از راه اعلام هویت تان از طریق متن ارسالی است. به عنوان مثال ، اگر شما بنویسید " من یک دانشجوی سال سوم تحصیلی در دانشگاه تهران هستم واز شهر قم هستم ". امکان اینکه کسی که وبلاگ شما را میخواند بتواند حدس بزند که شما کی هستید، بسیار زیاد است.

راه دیگر برای کشف هویت شما ازطریق اطلاعاتی است که مرورگر اینترنت و یا برنامه ایمیل شما ارائه میدهد. هر کامپیوتری که با اینترنت ارتباط داشته باشد دارای آدرسی است بنانم استIP، و آن یک سری چهار شماره ای از0 الی255 است که با نقطه مجزا شده است، به عنوان مثال: .213.24.124.38

با کمی کار، مقامات ممکن است بتوانند هر گونه نوشته ای را روی کامپیوترتان ردیابی کنند. اگر از کامپیوتری در منزلتان دارید و از سرویسگر اینترنتی (ISP) استفاده میکنید، این سرویسگر اینترنتی میتواند تاریخچه اینکه کدام کامپیوتر در چه ساعتی شماره گیری میکند و به چه نوع اطلاعاتی دسترسی پیدا میکند را داشته باشد.

هنگام استفاده از اینترنت، چندین روش برای پنهان کردن هویت تان وجود دارد. به عنوان قاعده کلی، هر چقدرکه میزان امنیت مورد نظرتان بیشتر باشد به همان نسبت مجبور به انجام اقدامات بیشتری خواهید بود. بعضی از فنون حفاظت هویت شما روی اینترنت مستلزم آگاهی فنی و کار زیاد است، اما همگی آنها اساساً با مقیاس های قضاوت صحیح آغاز میشوند.

 

Hushmail: http://www.hushmail.com/

ایمیل Lycos l: http://mail.lycos.com/

:Opera Mail http://www.operamail.com/scripts/common/index.main?signin=1&lang=us

میزبانی رایگان وبلاگ :

Blogger http://www.blogger.com/start

:Blogsome http://www.blogsome.com/

:Livejournal http://www.livejournal.com/

:Seoblog http://www.seo-blog.org/

Weblog.us http://weblogs.us/

 

اقدامات اولیه برای وبلاگ نویسی به صورت ناشناس

هرگز از نام واقعی خود استفاده نکنید. منظورمان فقط در وبلاگتان نیست. بلکه منظورمان این است که هنگام ثبت نام برای وبلاگ، باید از یک نام مستعار استفاده کنید. هنگامی که برای ایمیل مبتنی بر شبکه ثبت نام می کنید، نیز از یک اسم جعلی استفاده نمایید. به راحتی می توا ن مسیر ارسال ایمیل از خانه یا محل کارتان را رد یابی نمود مگر آنکه شما از یک ارسال کننده مجدد ایمیل استفاده کنید، که بعداً در مورد آن صحبت خواهیم کرد؛ بنابراین توصیه می کنیم از یک ایمیل مبتنی بر شبکه، که بعداً به طور مفصل راجع به آن صحبت خواهد شد، استفاده نمایید.

یک اصل کلی خوب برای وبلاگ نویسی به صورت ناشناس: هرگز از خدماتی استفاده نکنید که مستلزم پرداخت پول یا ثبت نام از طریق ارگان های دولتی است و یا از خدماتی بهره می گیرد که لازم است به دولت گزارش گردد.

و البته نزد مقامات مسئول نیز ثبت نام نکنید. لطفاً توجه داشته باشید که ممکن است برخی از این خدمات ایجاب کند که شما از الفبای لاتین استفاده کنید.

ارائه کنندگان ایمیل مبتنی بر شبکه

 

Hushmail: http://www.hushmail.com/

Lycos Email: http://mail.lycos.com/

Opera Mail: http://www.operamail.com/scripts/common/index.main?signin=1&lang=us

میزبانی رایگان وبلاگ:

Blogger: http://www.blogger.com/start

Blogsome: http://www.blogsome.com/

Livejournal: http://www.livejournal.com/

Seoblog: http://www.seo-blog.org/

Weblogs.us: http://weblogs.us/

 

روند مسدود کردن و فیلتر گذاری وبلاگ های شخصی و سایت های ارائه کننده وبلاگ، مانند http://persianblog.com/ «PersianBlog» و http://www.blogger.com « Blogger»، متناوب است اما به طور کلی به نظر می رسد که رو به افزایش باشد. بی ثباتی در مسدود کردن وبلاگ ها بخشی از روش آزمایش شده و موفق تهدید و ارعاب است: ایجاد بی ثباتی عمومی. متأسفانه هیچ راه حلی برای آن وجود ندارد و فقط باید انعطاف پذیر و هوشیار بود. هنگام انتخاب سایت میزبان، به خاطر داشته باشید که میزبان ایرانی موظف خواهد بود هر گونه اطّلاعاتی که دولت بخواهد را در اختیار آن قرار دهد. میزبان خارجی ممکن است ملزم به این کار نباشد ( اگر چه بسیاری از سایت های میزبان در چین با انجام چنین کاری موافقت کرده اند)، اما استفاده از یک سایت میزبان ممکن است مشکوک تلقی شود.

از به کار بردن هر گونه اطلاعات هویتی در وبلاگ خود خودداری کنید. بنا بر دلایلی که در بالا شرح داده شد، هرگز از یک لقب، به عنوان مثال، که مردم می دانند لقب شما است استفاده نکنید. از به کار بردن اسم مستعار و لقبی که به گونه ای شما را معرفی می کند اجتناب کنید. در مورد خیابان یا محله، روش امرار معاش یا محل کار، یا جزئیات مربوط به افرادی که می شناسید، جاهایی که سفر کرده اید و غیره حرفی نزنید. در غیر این صورت سر نخهای را در اختیار مأمورین بازرسی قرار خواهید داد.

این راهکار یک ایراد دارد و آن اینکه وقتی شما برای ایمیل یا وبلاگ ثبت نام می کنید، سرور شبکه ای که شما به آن وارد می شوید آدرس IP شما را ثبت می کند. اگر رد یابی آدرس IP به شما منتهی شود، مثلاً در صورت ارسال پیام از کامپیوتر شخصی خود در خانه یا محل کار، ممکن است شما گیر بیافتید.

اقدام دیگری که شما می توانید برای مخفی کردن هویت خود اتخاذ کنید این است که کار خود را با استفاده از کامپیوترهایی که زیاد مورد استفاده قرار می گیرند انجام دهید. به جای ایجاد ایمیل شبکه و یا وبلاگ خود از طریق کامپیوترخانه یا محل کارتان، می توانید آنها را از طریق یک کامپیوتر در یک کافی نت، کتابخانه یا لابراتوار کامپیوتر دانشگاه ایجاد کنید. در تهران به تنهایی 1500 کافی نت وجود دارد. اگر احیاناً کسی IP مورد استفاده برای ارسال یک دیدگاه یا پیام را ردیابی کند، متوجه خواهد شد که ارسال لز یک کافی نت انجام شده است، جایی که عده زیادی می توانسته اند از کامپیوتر ها استفاده کرده باشند.

البته این راهکار نیز معایب خاص خود را دارد. اگر کافی نت و یا لابراتوار کامپیوتر اطلاع داشته باشد که چه کسی در چه زمانی از چه کامپیوتری استفاده می کند، ممکن است هویت شما مورد سؤظن قرار گیرد. هرگز هنگام نیمه شب یا سایر اوقاتی که احتمال دارد شما تنها فردی باشید که به این مکان ها مراجعه می کند، از کامپیوترهای موجود در این مکان ها استفاده نکنید. در صورت استفاده از کافی نت، همواره کافی نت محل مراجعه خود را تغییر دهید. اگر مقامات مسئول تصمیم بگیرند که به بازرسی یک وبلاگ بپردازند و کشف کنند که همه پیام های ارسالی از یک کافی نت به خصوص ارسال شده است بعید نیست که پلیس را به آن جا بفرستند تا مراقب مراجعه کنندگان باشد.

پروکسی های ناشناس

 

اگر مایل باشید، می توانید زحمت استفاده از آنچه « پروکسی » نامیده می شود را بر خود هموار سازید. در صورت دستیابی به اینترنت از طریق یک پروکسی، شما به جای آن که آدرس کامپیوتر مورد استفاده خود را بر جا بگذارید، آدرسIP سرور پروکسی را از خود بر جای خواهید گذاشت.

مشکل استفاده از پروکسی ها و ناشناس کننده ها ( که بعداً پیرامون آن صحبت خواهیم کرد) در ایران این است که اکثر آنها از قبل مسدود شده است و یافتن پروکسی که مسدود نشده باشد ممکن است مدتی طول بکشد. یک راه حل دیگر (که در ذیل به آن خواهیم پرداخت) این است که از «Circumventor» یا راه حل «اجتماعی» دیگر استفاده شود.

برای استفاده از یک پروکسی، ابتدا از یکی از فهرست های زیر یک سرور پروکسی را انتخاب کنید، یا این که خودتان از طریق یک موتور جستجو مانند گوگل یکی را پیدا کنید http://www.google.co

Public Proxy Servers: http://www.publicproxyservers.com/index.html

Rosinstrument: http://tools.rosinstrument.com/proxy/

Samair: http://www.samair.ru/proxy/

حالا قسمت « preferences» یا «options» جستجوگر شبکه خود را باز کنید. زیر تب «general»، «network» یا «security» ( معمولاً ) گزینه ای را برای ایجاد یک پروکسی به منظور دستیابی به اینترنت بیابید. در این سایت می توانید یک سری دستورالعمل ها را برای جستجوگرهای مختلف بیابید:

http://www.freeproxy.ru/en/free_proxy/howuse.htm

«manual proxy configuration » را فعال کنید، آدرس IP سرور پروکسی و درگاه را در فیلدهای مربوط به پروکسی HTTP و SSL وارد و تنظیمات خود را ذخیره کنید. حال جستجوگر خود را باز نشانی ( ری استارت) کنید.

اتصال شما به اینترنت اندکی کندتر به نظر خواهد رسید زیرا هر صفحه ای را که از سرور شبکه تقاضا می کنید یک مسیر انحرافی را طی می کند. به عنوان مثال، به جای آن که مستقیماً به «Hushmail» متصل شوید شما به پروکسی وصل می شوید و بعد پروکسی به «Hushmail» وصل می کردد. وقتی «Hushmail» صفحه ای را برای شما ارسال می کند، اول به پروکسی می رود وبعد از پروکسی برای شما می آید. همچنین ممکن است با مشکلاتی در خصوص دستیابی به وب سایت ها، به ویژه آنهایی که می خواهید در آنها ثبت نام کنید مواجه گردید.

علاوه بر این که مسئولین اینترنت در ایران هر گونه پروکسی را که بیابند مسدود می کنند، مشکل دیگر این است که ممکن است متوجه شوند که شما از پروکسی استفاده کرده اید. این به خودی خود می تواند نوعی طغیان تعبیر شود. یک راه حل دیگر استفاده از راه حل های «اجتماعی» است.

راه حل های «اجتماعی»

یک راه برای مقابله با مسدود کردن بی حد و حصر پروکسی ها، استفاده از «Circumventor» است. برای این کار نیاز به دوستی قابل اعتماد در خارج از ایران خواهید داشت. لازم است او برنامه «Circumventor» را روی کامپیوتر خود نصب کند. دوست شما برنامه «Circumventor» را از سایت زیر دانلود و آن را روی سیستم

http://www.peacefire.org/circumventor/simple-circumventor-instructions.html

ویندوز خود نصب می کند. انجام چنین کاری آسان نیست. ابتدا باید برنامه «Perl» را روی سیستم خود نصب کند، بعد برنامه «OpenSA» و بعد«Circumventor».

بعد از نصب این برنامه ها، لازم خواهد بود که او کامپیوترش را همواره متصل به اینترنت نگه دارد تا شما بتوانید بدون آن که هر بار درخواست کنید، از آن به عنوان یک پروکسی استفاده کنید. اما به محض ایجاد پروکسی، شما قادر خواهید بود در شبکه گشت و گذار کنید، مطالبی را برای وبلاگ خود ارسال کنید و از ایمیل خود استفاده نمایید. این کارها همه از طریق پروکسی انجام می گیرد که دوست شما با استفاده از برنامه«Circumventor» روی کامپیوتر خود ایجاد نموده است. حتی می توانید از آن در یک کافی نت نیز استفاده کنید زیرا پروکسی در فهرست فن آوری فیلتر گذاری دولت یا امثال آن وجود ندارد، بنابراین چندان مشکوک نیست.

هیچ چیز کامل نیست. ( تعجب کردید؟) مشکل این سیستم این است: کامپیوتر دوست شما که سیستم عامل آن ویندوز است اغلب ری بوت می کند. هر بار ری بوت می کند، آدرس IP جدیدی به آن اختصاص می یابد و هر بار که این اتفاق می افتد دوست شما مجبور خواهد بود با شما تماس بگیرد و آدرس را به شما بگوید. (شاید تماس از طریق سلفن بهترین راه حل برای این مشکل باشد.) همیشه این احتمال وجود دارد که پروکسی توسط دولت شتاسایی شود.

اگر فرد قابل اعتمادی را در خارج از ایران می شناسید، راه حل دیگر این است که از او بخواهید وبلاگی برای شما ایجاد کند و شما مطالب خود را یا با استفاده از پروکسی یا با تماس گرفتن با او از طریق ایمیل مبتنی بر شبکه، ایمیل رمزی، یا با استفاده از سیستم ارسال مجدد ایمیل ارسال نمایید. با در نظر گرفتن تعداد کثیری از ابرانیان مقیم خارج از کشور، شاید بتوانید با یکی از آنها تماس بگیرید، گرچه ممکن است شخصاً کسی را نشناسید. به هر حال صلاح در این است که خیلی زود به افرادی که نمی شناسید اطمینان نکنید. ایرانیان مقیم خارج از کشور و گروه های مدافع حقوق بشر ممکن است مایل باشند شما را به افراد قابل اعتمادی که مایل به کمک هستند معرفی نمایند.

مسیر یابی پیازی TOR

«Tor»، که نوعی «مسیر یابی پیازی» است، مفهوم سرور های پروکسی را به سطح جدیدی از پیشرفت و پیچیدگی ارتقاء می دهد. هر درخواستی که از طریق یک شبکه مسیر یابی پیازی انجام گیرد از 2 تا 20 کامپیوتر دیگر می- گذرد و این امر ردیابی کامپیوتری که درخواست از آن منشأ گرفته را مشکل می سازد. هر مرحله از زنجیر مسیر یابی پیازی رمزنویسی شده است که این خود کار دولت را برای ردیابی پیام های ارسالی شما مشکل تر می سازد. به علاوه، هر یک از کامپیوترهای موجود در شبکه فقط نزدیک ترین همسایگان خود را می شناسد. به عبارت دیگر مسیریاب B می داند که درخواستی را برای یک صفحه از مسیریاب A دریافت کرده است و باید درخواست را به مسیریاب C انتقال دهد. اما خود درخواست رمزنویسی شده است: مسیریاب B عملاً نمی داند که شما چه صفحه ای را درخواست کرده اید، یا این که سرانجام چه مسیر یابی صفحه را از سرور شبکه درخواست می کند.

جای تعجب است که علیرغم پیچیدگی های این فناوری، به آسانی می توان «Tor» http://tor.eff.org/cvs/tor/doc/tor-doc-win32.html رانصب کرد. شما برنامه نصب کننده ای را دانلود می کنید که ابتدا «Tor» را روی سیستم شما نصب می کند.

سیستم «Tor» موجب خواهد شد در یک لحظه این گونه به نظر برسد که شما از کامپیوتری از دانشگاه هاروارد استفاده می کنید و در لحظه دیگر به نظر می رسد که شما در آلمان هستید، و به این ترتیب هر بار که شما بارگذاری مجدد می کنید و یا وارد سایت می شوید همواره تغییر می کند. «Tor» هویت شما را از درخواستی به درخواست دیگر تغییر می دهد و به این ترتیب به شما کمک می کند تا هویت خود را پنهان کنید.

این روش نیز پیامدهای نامطلوب متعددی دارد. وقتی شما از طریق «Tor» از گوگل استفاده می کنید، ممکن است زبان را تغییر دهد به این ترتیب ممکن است یک جستجوی شما به زبان انگلیسی، دیگری به زبان ژاپنی، آلمانی، دانمارکی یا هلندی باشد و همۀ اینها ظرف فقط چند دقیقه روی دهد. برخی سایت ها، به عنوان مثال «Wikipedia»، امکان اتصال از طریق «Tor» را به کاربر نمی دهند. ممکن است گهگاه گشت و گذار در شبکه اندکی کند شود؛ و البته شما متکی به کامپیوتر خانگی خود هستید زیرا نمی توانید «Tor» را روی یک کامپیوتر عمومی نصب کنید. البته چیزی که بسیار نگران کننده است این است که«Tor» گاهی اوقات درست عمل نمی کند: ممکن است بعضی وقتها از کار بیافتد و ممکن است ISP شما بعضی از مسیر یاب های «Tor» را مسدود کند.

TOR PARK

نصب «TOR» برای کاربرد عادی مشکل است. گر چه از اکثر فن آوریهای ناشناس سازی آسان تر است، باز هم می تواند مشکل باشد. همچنین، اگر شما از یک کافی نت به اینترنت وصل شوید، این امکان وجود ندارد که شما روی کامپیوتر های مورد استفاده خود «TOR» نصب کنید.

به هر حال، راه حلی برای این مشکل وجود دارد. افرادی که ابزار جدیدی به نام «TOR PARK» http://torpark.nfshost.com/ را ابداع کرده اند، ورژن جدید «Firefox Deer Park browser» http://www.mozilla.org/projects/firefox/ را با «TOR» و یک برنامه نصب کننده ترکیب کرده اند و یک بسته نرم افزاری MB 20 که برای نصب روی کلید «USB» http://en.wikipedia.org/wiki/Keydrive طراحی شده است را تولید کرده اند.

وقتی کلید«USB» خود را در درگاه کامپیوتر مجهز به ویندوز 2000 با XP قرار می دهید و برنامه

«Tor Park» را اجرا می کنید، پنجره جستجوگر ناشناس باز خواهد شد و به شما این امکان را خواهد داد که بدون آنکه ردی از خود بر جای بگذارید، در شبکه گشت و گذار کنید.

یک کلیک نسخه ای را آغاز می کند، یک پنجره DOS و یک جستجو گر را باز می کند که بعد از طریق «TOR» گشت و گذار می کند. بیرون آوردن کلید«USB» ردهای واضح را از روی سیستم پاک می کند. تجربه جستجو با «TOR» تجربه ای کند اما رضایت بخش است.

این روش مشکلاتی را دارد: صفحات سنگین خوب نمایش داده نمی شوند، زیرا بعضی از گرافیک ها و فایل ها بارگذاری نمی شوند و نیز برخی از تصاویر می شکنند، اما عموماً می توانید به طور مؤثر در شبکه گشت و گذار کنید.

سه مشکل عمده وجود دارد که ممکن است بعضی کاربران را از کاربرد «TOR» به عنوان روش گشت و گذار ارجح خود باز دارد:

اولاً، همه کلید «USB» ندارند.ممکن است دست یابی به یک کلید با قیمت مناسب برای برخی افراد مشکل باشد. ممکن است این کلید عرضه نشود و یا قیمت بالای آن تهد ید آن را برای بسیاری از افراد غیرممکن سازد.

ثانیاً، ممکن است بسیاری از کافی نت ها به شما اجازه ندهند که یک کلید«USB» را به کامپیوترشان وصل کنید.

و بالاخره، اینکه «TOR» از یک فهرست کوچک منتشر شده از سرورهایی استفاده می کند که بسته ها را انتقال می دهند و مخفی می کنند. در هر کشوری که از یک دیوار آتشین (firewall) استفاده شود، منطق حکم می کند که تصور شود که مسئولین مسیر سرورهایی که در حال حاضر فهرست شده اند http://proxy.org/tor.shtml را مسدود می کنند و هر سروری جدیدی را به محض این که روی خط قرار می گیرد، به لیست سیاه اضافه می کنند.

«Tor Park» را می توان به زبان های انگلیسی، چینی، فرانسه اسلوونی، روسی، کره ای، عبری، لهستانی و ترکی و سایر زبان های دیگر از سایت http://torpark.nfshost.com/ دانلود کرد، اما هنوز قابل دانلود کردن به زبان فارسی یا عربی نیست.

MIXMASTER, INVISIBLOG AND GPG

راه حل های دیگری نیز وجود دارد که نیاز به سرورها ی پروکسی ندارد. یکی از این سرویس ها «Invisiblog» http://www.invisiblog.com/ است. شما از طریق شبکه چیزی را برای «Invisiblog» نمی فرستید، کاری که شما با اکثر سرورهای وبلاگ می کنید. شما با استفاده از ایمیل های فرمت شده ویژه، که از طریق سیستم ارسال مجدد ایمیل «Mix Master» ارسال می شود و به صورت رمز نویسی امضا شده است، پیام خود را برای آن ارسال می کنید. این کار پیچیده به نظر می رسد. بله، کار پیچیده ای است اما آنچه شما باید انجام دهید از این قرار است: اول، به «GPG» http://www.gnupg.org بروید و یک سیستم رمز نویسی «کلید عمومی » ایجاد کنید.

( رمز نویسی کلید عمومی تکنیکی است که به شما این امکان را می دهد که پیام هایی را ارسال کنید که تنها دریافت کننده پیام قادر به خواندن آن باشد. رمز نویسی کلید عمومی همچنین این امکان را برای کاربر فراهم می کند که اسناد را با یک امضای دیجیتال که جعل آن تقریباً غیر ممکن است امضا نماید).

سپس، «Mix Master» http://mixmaster.sourceforge.net/ را نصب کنید، که سیستم ارسال پیامی است که برای پنهان نمودن منشأ یک پیغام ایمیلی طراحی شده است. «Mix Master» از زنجیره ای از ارسال کننده های مجدد ناشناس ( برنامه های کامپیوتری که کلیه اطلاعات هویتی را از ایمیل پاک می کند و آن را به مقصدش ارسال می کند) برای ارسال بیغام های ایمیل با درجه بالایی از ناشناسی استفاده می کند. با استفاده از زنجیره ای متشکل از 2 تا 20 ارسال کننده مجدد، ردیابی پیام بسیار مشکل است، حتی اگر یک یا چند تا از ارسال کننده های مجدد مورد سوءظن قرار گیرند و اطلاعات فرستنده را ثبت کنند.

متأسفانه، ناچار هستید«Mix Master» را با گردآوری کد مبدأ آن «بسازید» و این پروژه ای است که دانش فنی زیادی را می طلبد.

پس از نصب، شما یک پیغام «Mix Master» را برای «Invisiblog» ارسال می کنید که شامل کلید عمومی شما است. «Invisiblog» از این برای ایجاد وبلاگ جدید برای شما استفاده می کند با نامی مانند «invisiblog.com/ac4589d7001ac238». ( رشته طولانی 16 بایت آخر کلید GPG شما است.) هنگامی که «Invisiblog» شما ایجاد شد، شما پیام های بعدی خود را با نوشتن یک پیام به صورت متن و امضای آن با کلید عمومی خود از طریق «Mix Master» می فرستید.

هدایت نادرست ارسال کننده های «Mix Master» بدان معنا است که بین 2 ساعت تا دو روز طول می کشد تا پیغام شما به سرورها برسد و شما باید در خصوص سر زدن به وبلاگتان بسیار دقت کنید. اگر مکراً به آن وارد شوید، آدرس IP آن مکراً در لاگ وبلاگ ظاهر خواهد شد و نشان خواهد داد که احتمالاً شما نویسنده آن هستید. شما می توانید تا حدودی اطمینان داشته باشد که مالکان «Invisiblog» از هویت شما اطلاعی ندارند.

این است که استفاده «Invisiblog» مشکل اصلی سیستم ازآن برای بیشتر افراد مشکل است. بیشتر افراد ایجاد GPG را چالشی بزرگی تلقی می کنند و در فهم پیچیدگی های کلید های عمومی و خصوصی مشکل دارند. ابزارهای رمزنویسی کاربر پسند تر، مانند «Ciphire» https://www.ciphire.com/، برای کمک به کاربرانی که از مهارت فنی کمتری برخوردار هستند طراحی شده است.، اما حتی اینها هم دشواری های خاص خود را دارند. موضوع دیگری که کار را برای شما به عنوان وبلاگ نویس ایرانی دشوار می سازد این است که اگر مقامات مربوطه کامپیوتر شما را بگیرند و کلید خصوصی شما را کشف کنند، این کار به خودی خود فوق العاده شک برانگیز خواهد بود و ممکن است به عنوان شواهدی دال بر این که شما نویسنده وبلاگ بوده اید مورد استناد قرار گیرد. در ایران، که رمز نویسی منع می شود، با ارسال پیام های ایمیلی در لفافه ای از رمز نویسی قوی، مانند «Mix Master»، ممکن است خطر کنید و توجه مقامات مسئول اینترنت را جلب نمایید.

حقوقی

این سند مطابق مجوز Creative Commons بچاپ رسیده است. به عبارت دیگر شما میتوانید با آن طبق خواسته خود عمل کنید: به آن چیزی اضافه کنید، از آن چیزی کم کنید، و یا آنرا به هر گونه که برای شما و دوستان وبلاگ نویس مناسب باشد تغییر دهید. لطفاً یک نسخه از متون اضافه یا کم شده را به ما ارسال نمایید تا ما بتوانیم آنرا در چاپهای بعدی راهنما بگنجانیم. همچنین، در صورتیکه مایل به دیدن اطلاعات اضافی درچاپهای بعدی باشید، ما را از آن آگاه سازید. آدرس ایمیل ما: anoniblog@hushmail.com

 

ما صحت اطلاعات مندرج در این راهنما را تضمین نمیکنیم. مسئولیت هر گونه ریسک استفاده ازآن بعهده خواننده میباشد.

 

Comments (0)

You don't have permission to comment on this page.